aksamit i dynamit

n

i

e

n

a

w

i

d

z

ę

.

pisanie listów to pikuś w porównaniu z pogodzeniem się z faktem, że osoba do której są pisane nawet się o nich nie dowie.

chyba tego nie umiem.

tak jak nie umiem nie płakać

i przeraża mnie fakt,  jak mało potrzeba do tego. 

- jesteś głupia

- czemu znowu?

- masz ładne cycki, ładne ubrania i dostajesz ładne kwiatki, to takie niesprawiedliwe!

- ale jestem gruba i wyglądam jak świnka

- ja też

- ale jesteś najładniejszą świnką na świecie.

- pora zacząć się odchudzać

- okej.

<5 minut>

- hmm mam ciastka w szafce, chcesz do herbatki?

- no pewnie!

zadużowspomnień
tylko, że inaczej się nie da.



a najgorsze jest to, że tej pustki nic i nikt nie jest w stanie zapełnić
bo nikt nie jest taki kochany i mnie tak nie rozumiał.
nikt nie potrafi ciagnąć ze mną durnych planów w nieskończoność
i wpaść do mnie o każdej porze dnia i nocy
i przynosić mi batony na pocieszenie
i pierogi ze szpinakiem.


i nikt nie posiada pankotka, który jest jedynym szczurem którego mogę nosić na rękach, przytulać i się nim zajmować.

 noname. 

jak wrócisz dostaniesz całą ciężarówkę.